Zwykłość to nadzwyczajności

przeciwnik w walce dziwnie nierównej.

Zwykłość, do bez liku należąc,

ma w sobie pojedynczość.

Za to nadzwyczajność, należąc do jednostek,

ma w sobie już w podwójności narzekanie,

i już do potrójnych, czyli nieparzystych

należąc i we flux wpadając tarciem teraz z potem poczyna być.

Do ludzkiej myśli nie pasując,

ulotna jego stałość uśmiechem nihilizmu jest.

 

Trójkącika tożsamością jest zawsze

w każdym myśli poczęciu jego istnienie.

Ale on nigdy nie tłumacząc się,

a odpowiadając narastaniem tylko będąc, trwa.

Kwadracik już do kółeczka bardziej

podobnym będąc jakąś obietnice w sobie ma.

 

Wygnij proste a krzywość powstanie.

Ale żeby prosta w uniwersum zaistniała,

ludzkie zrozumienie wymysłu przyczynić

się do jej powstania musi.

 

Policzalność Pitagorasa, wymysłem

genialnym nazwana, kłócąc się z energiami

chaotycznymi ludzkiego istnienia, jedynym

wytłumaczeniem dla ludzkości pozostaje...

 

Chcąc, człowiek wszystko policzyć może,

oprócz jednego wiecznego niezrozumienia,

czym siła energii jego myśli jest.